رویای کودکی، نویسندگی یا چگونه کتاب خودمان را بنویسیم؟

شما هم از قلم می ترسید و فکر می کنید فقط نویسنده ها می نویسند و نویسندگی برایتان آرزویی ست دور از دسترس؟ من هم مثل شما بودم، ولی در مدرسه10 به من و همکلاسی هایم چیز دیگری یاد دادند.

مدرسه10 ، که خودش را تبلور رویای فراهم کردن آموزش های کابردی و تازه می داند، و قرار است منشا آموزش های ارزش آفرین و پرفایده باشد؛ در این مسیر و بعد از برگزاری کارگاه عادت سازی و ترک عادت و نشستی برای یادگیری از بهترین کتاب های توسعه فردی، دوره ی آموزش قدرت نویسندگی و هوش کلامی را ترتیب داد.

جلسه ی اول از سری دوم کارگاه آموزش قدرت نویسندگی، چهارشنبه سوم آبان ماه در اتاق شیشه ای طبقه ی دوازدهم ساختمان بهزاد برگزار شد. بعد از جمع شدن هنرجویان، که تقریبا 14 نفر بودیم؛ شاهین کلانتری ، مدرس دوره، در ابتدای کلاس از محتوای کلی دوره و هدف آن گفت. استاد کلانتری که خود فعال حوزه ی استراتژی محتوا، علاقمند به نویسندگی آنلاین و کتاب های غیرداستانی و همچنین دبیر و سردبیر چندین نشریه و برنامه تلوزیونی، روزنامه نگار و کارتونیستی مطرح است، مزیت مهم این کلاس را نسبت به انبوه دوره های آموزش نویسندگی در پایتخت، ادامه دار بودن دوره و متکی نبودن به جلسات حضوری دانست. این دوره به جز سه جلسه ی سه ساعته که طی سه ماه به صورت حضوری در مدرسه 10 برگزار می شود، به صورت مجازی و روزانه نیز برقرار است تا افراد از تجارب همدیگر و نظرات مدرس بهره مند شوند.
بعد از  بیان مقدمات، از هنرجویان کلاس خواسته شد تا پاسخ خود را به سوال “چرا می خواهیم نویسنده شویم؟” روی کاغذی سفید بنویسند.

به راستی، چرا می خواهیم نویسنده شویم؟

پس از اینکه هرکس به این سوال جواب داد، مدرس شروع به توضیح مبانی کرد؛ اینکه چقدر جزئیات در نوشتن تاثیرگذار و کمک کننده است و در همین راستا دو نقل قول معروف از ادبیات آورد : “نگو، نشان بده.” و  “خدا در جزئیات است.”

چرا بنویسیم؟ چرا قدرت نویسندگی؟

استاد شاهین کلانتری اینگونه پاسخ می دهد:
“چون وقتی بنویسید، قدرت درونی تان بالا می رود، در نتیجه ی آن قدرت اجتماعی نیز افزایش می یابد، حس استقلال بیشتری می کنید و قدرت بازیابی تان ببیشتر می شود و به شما توانایی کنترل وضعیت و شرایط را می دهد؛ تضمین می دهم که اگر واقعا بنویسید، هر روز و غیر تفننی، قدرت فردی تان بالا می رود و آدم های پرت نمی توانند به راحتی شما را ناراحت کنند. نوشتن به شما روابط خوب، قدرت تحلیل و تصمیم گیری خوب و اعتماد به نفس و صراحت می دهد. اگر بنویسید، همه ی این نتایج تضمین شده اند. فقط بنویسید.”

در ابتدا، وسط و پایان کلاس ما باید تکلیفی یک صفحه ای انجام می دادیم و برای یک ماه پیش رو نیز تمریناتی مشخص شدند که پیگیری آن ها روزانه و از طریق گروه مجازی توسط مدرس دوره، انجام می شود.

شرکت کردن افراد از اقشار و شهرهای مختلف در این دوره نیز از دیگر نکات قابل توجه بود. هنرجویان از نقاط مختلف ایران، از تبریز و مازندران و گلستان و یزد، برای شرکت در این دوره به تهران آمده بودند در حالی که میان شان از آقای کارمند 50 ساله، دکتر داروساز و خانم وکیل، تا دانشجوی دکترای معماری و عکاس و مادر و حسابدار و دانشجو به چشم میخورد و همین موضوع  باعث پویایی بیشتر کلاس شده بود.

مدرس دوره پس از تدریس بخش های دیگر، در پایان کلاس، کتاب جذاب و مفیدِ “نبرد هنرمند” اثر استیون پرسفیلد را به هنرجویان هدیه دادند و از آنان خواستند که از خودشان بگویند و ارتباط شان با نویسندگی. دوستی گفت که نوشتن رویای کودکی اش بوده است. شما، رویای کودکی تان را دنبال می کنید؟